همان طور که نیست

دفترچه یادداشتم را گذاشته ام  کنار دستم و برای نمی دانم چندمین بار برنامه هایم را نوشته ام.  از کتاب های نخوانده و طرح های انجام نشده و کارهای نکرده تا آرزوهایی که تا همین الان به دست نیامده اند. یک برنامه ی یکساله. یعنی از همین اسفند تا اسفند سال بعد با خودم قرار گذاشته ام که برنامه هایم را عملی کنم. ولی امان از ذهن پراکنده و اتفاقات غیرقابل پیش بینی. امیدوارم  موعد حساب رسی که رسید، وضعیت طوری نباشد که حالم از خودم به هم بخورد.