گاهی به این فکر می کنم که سینما چقدر مدیون ادبیات است. که اگر ادبیات نبود سینما هم می توانست نباشد. وقتی می گویم سینما، منظورم سینمای صرفن قصه گو نیست. حتی مستندها هم روایت دارند؛ حتی اگر نریشن نداشته باشند؛ و روایت، ریشه ی ادبیات است. حتی می شود گفت روایت، خود ادبیات است. با اینکه نویسنده ی محترمی مثل مصطفی مستور قایل به این است که ادبیات در برابر سینما عاجز است؛ اما من گمان می کنم هیچ رسانه ای به اندازه ی ادبیات نمی تواند جهان را عوض کند. حال ممکن است کلمات لباس تصویر به تن کنند تا بیشتر دیده شوند اما جادوی کلام را نباید دست کم گرفت.